Daniëlle uit Loerbeek moet 20 van haar 35 honden weg doen: ‘Over mijn lijk!’
Bron: De Gelderlander
LOERBEEK - Daniëlle Kalshoven slaapt al drie jaar buiten tussen 6 van haar 35 honden in één van de kennels bij haar ouderlijk huis in Loerbeek. De overige 29 honden hebben een gerieflijk plekje in huis. Nog wel, want de Raad van State heeft geoordeeld dat ze maximaal 15 honden mag houden. En dus moet ze honden afstaan. Of in laten slapen. Of... ,,Over mijn lijk! Die honden blijven hier. Al ga ik de gevangenis in.”
Het is de ochtend na het vernietigende oordeel van de Raad van State. Het geluid van blaffende honden vult de lommerrijke omgeving. Daniëlle Kalshoven boent de vloer van één van de kennels in en rond het voormalige boerderijtje in het buitengebied van het Achterhoekse Loerbeek.
Over de kennel is een tentzeil gespannen. ,,Ik slaap hier buiten met zes van mijn honden. Dat doe ik al drie jaar. Te koud voor mij? Nee hoor, dat went. Het kan ook niet anders. Deze honden kunnen nog niet binnen slapen. Daarvoor hebben ze te veel meegemaakt in hun leven. De rest slaapt binnen.”
Het leven gaat schijnbaar door, alsof er niets gebeurd is. Maar voor Kalshoven is deze week toch echt een belangrijk stuk van haar leven afgenomen. De Raad van State heeft geoordeeld dat ze maximaal vijftien honden mag hebben op het adres in Loerbeek. Dat zijn de regels in de gemeente Montferland en daar moet ze zich aan houden. Per week moet Kalshoven 250 euro dwangsom betalen per hond die ze te veel houdt. De dwangsom loopt op tot maximaal 75.000 euro.
Bezwaren
Rechter en staatsraad Nico Verheij heeft alle bezwaren van Kalshoven hiertegen verworpen. Ze was een kwartier te laat met haar bezwaarschrift voor een inhoudelijke behandeling van de zaak. Toch had dat ook geen zoden aan de dijk gezet, want de staatsraad liet weten dat Kalshoven heel weinig kans had gemaakt de zaak inhoudelijk te winnen.
Op dit moment heeft de Loerbeekse twintig honden te veel. ,,Met goed fatsoen kan ik er op korte termijn nog een stuk of acht, negen kwijt op andere adressen. De overige 26 honden laat ik niet gaan”, zegt ze strijdvaardig.
,,Dat kan ook niet. Met een deel van de honden heb ik een hechte band, andere honden kunnen niet elders geplaatst worden. Ze hebben een te heftige achtergrond. Neem Mia. Die kreeg ik toen ze negen maanden oud was. Ze was al die tijd seksueel misbruikt. Ze durft nu alleen met mij te wandelen en dat is al een hele overwinning. Die kan ik toch niet afstaan?”
Kalshoven runt samen met haar ouders en vrijwilligers de stichting Zalikas, waarmee ze onder andere zwerfhonden uit Bulgarije haalt en opvoedt. Ze schat dat er in tien jaar tijd tussen de 20.000 en 30.000 honden zijn gered of geholpen via de stichting.
Verder fokt Kalshoven honden en geeft ze trainingen. ,,Dat is mijn leven. We wonen hier nu tien jaar, drie jaar geleden heb ik alles opgegeven om hier bij de honden te zijn. Mijn kind woont sindsdien fulltime bij mijn ex. In goed overleg hoor. We zijn het er over eens dat dat het beste is. Ik kan nu volledig voor de honden gaan.”
Daniëlle Kalshoven met een deel van haar roedel honden. De Raad van State heeft besloten dat ze er ‘maar’ 15 mag houden. Ze heeft er 35.
Tien jaar geleden kochten de ouders van Kalshoven de voormalige boerderij en hondenkennel. ,,Hier werden al honden gehouden voor wij er kwamen wonen. Perfect leek het, maar de regels zijn veel strenger geworden.”
Op hoogtijdagen werden in Loerbeek meer dan honderd honden opgevangen. Door alle rechtszaken, inspecties en waarschuwingen van de gemeente heeft ze er nu nog 35. ,,Ik neem het de gemeente niet kwalijk. De controleur is altijd heel coulant geweest. Die ziet ook dat wij alles doen voor de honden. Maar regels zijn nu eenmaal regels.’’
,,Een hondenkennel moet minimaal 500 meter af staan van het volgende huis. Onze buren wonen hier vijftig meter vandaan. We zoeken al tijden naar een alternatief, maar dat kost heel veel geld. En wij hebben niets. Al ons geld gaat naar de hondenopvang. En het is allemaal vrijwilligerswerk. Misschien dat er zich sponsors melden.”
Maar wat als volgende week de gemeente op de stoep staat om de honden weg te halen? Even valt Kalshoven stil. ,,Dat gaat niet gebeuren”, zegt ze vervolgens overtuigd. ,,Over mijn lijk. Desnoods ga ik de gevangenis in. Die honden gaan niet weg.”